Als leerkracht niet – confessionele zedenleer en mama van een zoon van bijna 12, vind ik het verschrikkelijk dat de toekomst van onze mooie levensbeschouwelijke vakken onder vuur ligt.
In onze lessen kunnen de leerlingen volledig zichzelf zijn. Ze leren voor hun mening op te komen en respectvol te luisteren naar die van anderen. Dialoog is uiteraard zeer belangrijk, maar leerlingen moeten ook eerst over hun eigen levensbeschouwing leren. Projecten als ILC in combinatie met 2 uur levensbeschouwelijke vakken werken perfect. Zowel mijn leerlingen als mijn zoon zijn verbouwereerd over de plannen van de Vlaamse overheid. Zij komen graag naar de lessen en voelen zich veilig om te vertellen over hun leefwereld, de verschillende thema’s,.. Dit zal teniet gedaan worden als er overgeschakeld wordt naar enkel ILD. Leerkrachten levensbeschouwing hebben een vertrouwensband met hun leerlingen. In onze lessen is er de mogelijkheid om echt naar hen te luisteren.
Verder vind ik ook de onzekerheid voor de leerkrachten levensbeschouwing heel erg. Wat zal er met ons gebeuren? Na zoveel inzet, moet een groot deel van deze mensen vrezen voor hun job. Dit zal het lerarentekort alleen maar groter maken, aangezien deze mensen gedemotiveerd geraken, wat resulteert in langdurige afwezigheid of zelfs het verlaten van het onderwijs.