Beste dames en heren Ministers en verantwoordelijken van ons land
Mogen wij onze grote bezorgdheid uiten voor de levensbeschouwelijke lessen in de basisscholen van het gemeentelijk, stedelijk, provinciaal en officieel onderwijs?
Ouders die voor deze scholen kiezen, kiezen plichtsbewust voor één van de zeven erkende levensbeschouwingen/godsdiensten. Zij vertrouwen erop dat hun kind(eren) twee lesuren onderwezen worden in de door hen gekozen levensbeschouwing of godsdienst, en dit door een geïnspireerde leermeester. Op een heel communicatieve manier, met werkvormen van deze tijd, laten we kinderen kennis maken met en groeien in de gekozen levensbeschouwing/godsdienst.
Het vak levensbeschouwing levert een grote bijdrage aan de vorming en de ontwikkeling van het kind. Wij leren de kinderen om zichzelf te ontdekken in hun identiteit; we helpen hen deze identiteit te verkennen en te versterken, en dit alles gebeurt in dialoog.
In deze lessen wordt ook tijd uitgetrokken voor de bij wet opgelegde ILC-lessen, minimum één lesuur tot maximaal zes lesuren per leerjaar, en dit per schooljaar.
Deze lessen worden door de verschillende leermeesters samen georganiseerd, met als doel elkaars gelijkenissen en verschillen te verduidelijken. Zo bevorderen we de verdraagzaamheid en het wederzijds respect om ieders gedachtengoed, en dit in een samenleving waar er een gróte diversiteit is.
Een zeer belangrijke kanttekening bij deze gezamenlijke lessen is om de aparte levensbeschouwingen/godsdiensten te behouden. Waarom?
Zo maken de leerlingen van in de lagere school zich de informatie van hun eigen levensbeschouwing/godsdienst eigen én kunnen ze in het secundair onderwijs dan het inter-levensbeschouwelijk gesprek aangaan. Het tekort aan leraren kan écht geen reden zijn om een vak in het basisonderwijs af te schaffen, want dit zou ook de andere vakken (andere dan godsdienst) in de problemen brengen. Dat men weinig tot geen zicht heeft over de inhoud van onze lessen, kan ook geen argument zijn. Als we het aanbod verarmen, dan gaat dit de dialoog niet verrijken.
Zo zien jullie hopelijk in dat er in de officiële scholen wel degelijk wordt gewerkt aan de eigen levensbeschouwing/godsdienst en dóór de ILC-lessen, de levensbeschouwing/ godsdienst van de anderen. Reden te meer dus om ons levensbeschouwelijk vak in officiële scholen te behouden.
We proberen het te begrijpen, maar vinden het niet serieus, dat wij de dupe zijn van besparingen, die nodig zijn om het land draaiende te houden.
Daarom, wilt u alstublieft ons vak behouden zoals het vandaag georganiseerd is?
Mogen wij u uitdrukkelijk en vriendelijk vragen om in het betreffende kabinet, de regering, het parlement gehoor te geven aan onze bezorgdheden?
Mogen we vragen om eenieder warm te maken en te overtuigen van het behoud van het vak, zoals het nu georganiseerd is? We denken hierbij enerzijds aan het belang van het kind, maar anderzijds ook aan het sociale drama dat zo’n drastische beslissing in het regeerakkoord kan teweeg brengen.
Wilt u ons hierover alstublieft op de hoogte houden?
We geven ons vak veel te graag om het verloren te laten gaan.
Vriendelijke en bezorgde groeten.