Als ouder ben ik diep bezorgd over het mogelijke verbannen van levensbeschouwelijke vakken, zoals islam, zedenleer en christendom, op scholen. Deze vakken zijn niet zomaar lessen; ze zijn een essentieel onderdeel van de vorming van onze kinderen en bieden een belangrijke meerwaarde voor hun ontwikkeling als mens en burger in een diverse samenleving.
De islam speelt een centrale rol in ons leven, net zoals andere levensbeschouwingen een belangrijke rol spelen in het leven van anderen. Leerkrachten die deze vakken geven, begeleiden onze kinderen op een waardevolle manier. Ze leren hen niet alleen over geloof, maar ook over respect, begrip en samenleven. Ze helpen hen te zien dat diversiteit geen bedreiging is, maar een verrijking.
Iedere mens heeft een identiteit, gevormd door geloof, waarden, cultuur en ervaringen. Door levensbeschouwelijke vakken te onderdrukken, negeren of af te schaffen, ontkennen we een essentieel deel van wie wij als mensen zijn. Dit kan leiden tot vervreemding, onbegrip en spanningen.
Ik spreek uit ervaring: als kind heb ik zowel islam, zedenleer als christendom gevolgd. Het waren niet de verschillen die mij bijbleven, maar juist de overeenkomsten. We delen allemaal dezelfde menselijke kern: liefde, respect en het verlangen naar een rechtvaardige samenleving. Deze boodschap willen we doorgeven aan onze kinderen.
Daarom pleit ik ervoor dat levensbeschouwelijke vakken behouden blijven. Ze dragen bij aan een open, respectvolle en harmonieuze samenleving waarin plaats is voor iedereen.