Ik begrijp dat er geld moet bespaard worden, maar laat het alsjeblief niet op die manier gaan, door afschaffing van iets waar kinderen uiteindelijk weer de dupe van gaan zijn. Enkele collega’s van mij vertelden me onlangs dat de kinderen soms blij zijn met de dag als het godsdienst is “want daar leren we tenminste dingen die we nog niet wisten”. De dialoog die ze voorstellen zou toch enkel maar neigen naar W.O. lessen wanneer er geen diepgang of authenticiteit meer inzit? Info opzoeken over andere LBV’s kan gerust via verschillende kanalen en dat vind ik zelfs heel verrijkend. Maar het interpreteren van verhalen of gebruiken, het doorleven en mogen struikelen en worstelen met heel veel verhalen of gebruiken en weten dat dat zo mag zijn. Dat is toch fijn om in zo een basisvertrouwen te mogen thuiskomen. Dat je niet altijd moet ‘weten’ om te geloven. Dat je je verbonden voelt binnen je eigen LBV en die samen met je omgeving grondig kan verkennen om dan de dialoog aan te gaan in ILC’s. Maar hoe kan je dialoog aangaan als je het zelf niet eerst mag doorleven ? De gevolgen kunnen en zullen groot zijn, op vele vlakken. Dus hopelijk wordt er nog eens goed nagedacht. Ik ben alvast zeer blij dat er sprake is van dialoog en luisteren nu.