Ik vind het zorgwekkend dat mensen de bijdragen van de vakken LBV misschien niet helemaal kunnen waarderen of dat de bijdragen zelfs niet gekend zijn. Het zou jammer zijn om op basis van aannames verregaande beslissingen te nemen, die misschien niet in het belang zijn van de leerlingen.
Zelf sta ik al 15 jaar voor de klas. In die tijd heb ik honderden prachtige leerlingen die een levensbeschouwelijk vak hebben gevolgd, en collega’s die deze vakken hebben gedoceerd, mogen ontmoeten. Tijdens mijn opleiding zei een docent ooit: “In het onderwijs is er elke dag een casus.” En dat klopt. Elke dag ben je niet alleen leerkracht, maar ook mama, papa, vriend, mentor en nog zoveel meer.
We mogen niet vergeten dat juist deze vakken bijdragen aan de sociale cohesie die we in deze roerige tijden zo hard nodig hebben. Op school bouwen we bruggen tussen leerlingen en leerkrachten—bruggen die in het privéleven veel moeilijker te realiseren zijn. De school is dé plek waar leerlingen leren samenleven, elkaar leren begrijpen en respecteren.
Levensbeschouwelijke vakken zijn hiervoor ideaal. De samenwerking tussen leerkrachten LBV, de themaprojecten, de Interlevensbeschouwelijke Competenties (ILC’s), … dit alles laat leerlingen zien hoe belangrijk samenwerking en begrip zijn. Kinderen hebben een fotografisch geheugen: ze zien die samenwerking en nemen die mee in hun verdere leven.
Helaas leven we vandaag vaak naast elkaar, met te veel vooroordelen. Het afschaffen van deze vakken zal ons nog verder uit elkaar drijven. Behoud de vakken LBV en geef ons de kans om samen te bouwen aan de maatschappij van morgen. Want straks zijn deze kinderen de volwassenen die samen zullen moeten leven.