De levensbeschouwelijke vakken zijn vakken die ‘anders’ zijn en die boordevol elementen zitten waaraan de leerling van diverse leeftijden nood hebben.
Het is een vak ver weg van de punten, waar het écht om de leerling gaat:
de leerling als individu, maar ook als lid van onze samenleving en van de wereld.
Wie de leerplannen van onze vakken heeft doorgenomen, kan niet anders dan concluderen dat hier geen misbare onderdelen in vermeld worden. En het mooie is dat we het in onze vakken niet ‘over’ deze thema’s hebben zoals in een theorievak. We gaan véél verder dan dat en bekijken de morele elementen ervan en dat vanuit diverse perspectieven. Waar de meeste vakken theorie als einddoel hebben, is dat in onze lessen nog maar een begin om tot waardenvorming te komen.
In onze vakken denken we na over onszelf, over het leven, over anderen, de samenleving, morele kwesties en moeilijke situaties en keuzes in elke fase van het (jonge) leven. Ook interlevensbeschouwelijke dialoog en burgerschap ontbreken niet in ons verhaal. Door de grote vrijheid die wij als leraren hebben, kunnen wij perfect inspelen op de noden, zorgen en behoeften van onze leerlingen.
En nee, onze vakken zijn al lang niet meer de vakken die ze ooit waren. Wij werken al lang en op heel wat vlakken samen en onze vakken zijn mee geëvolueerd met de noden van de samenleving en van onze leerlingen.
Blijkbaar wil men onze leerlingen en hun leerkrachten die elke dag het beste van zichzelf geven deze mooie vakken afnemen omwille van … organisatorische redenen. Begrijpe wie begrijpen kan! Ik leg mijn prioriteiten waar ze horen: bij mijn leerlingen. En ik hoop dat ik dit altijd mag blijven doen.
Ik hoop voor onze leerlingen en ook voor alle gemotiveerde leraren van de levensbeschouwelijke vakken dat wij voor onze leerlingen nog heel lang mogen doen wat we heel goed doen.