De levensbeschouwingen zijn essentieel om de eigen ervaringen van de leerlingen, thuis en in de kerk/moskee/synagoge te duiden, maar ook om te laten zien dat het er binnen de eigen levensbeschouwelijke traditie ook anders aan toe kan gaan. Deze binnenlevensbeschouwelijke reflectie gaat uit van de eigen levensbeschouwing en is daarom een veilige plaats om vragen te stellen aan een leerkracht die die levensbeschouwing van binnenuit kent. Zo geven we leerlingen een veilige plek om hun persoonlijke ideeën over hun levensbeschouwing in vraag te stellen en zetten we hen in de brede stroom van de mogelijkheden binnen die levensbeschouwing. Zo vermijden we dat leerlingen alleen maar in aanraking komen met bepaalde eenzijdige theologieën en ideologieën en bereiken we dat ze ook de kritische ingesteldheid krijgen om daarmee om te gaan, zonder direct de hele levensbeschouwing los te laten.
Om dit op te bouwen heeft de leerling een stevige basis van de breedheid van de eigen levensbeschouwing nodig. Vanuit die brede kennis van de eigen levensbeschouwing gaan we dan gefundeerd met andere levensbeschouwingen in dialoog, in eerste instantie om elkaar te leren kennen (tot en met het vierde middelbaar een kort project per jaar), daarna om respectvol en onderbouwd met elkaar in dialoog te gaan (vijfde en zesde middelbaar met meerdere projecten).