Ik geef les in het buitengewoon onderwijs, en in deze lessen merk ik hoe de leerlingen tot rust komen. Ze krijgen de ruimte om stress los te laten en weer vrij te kunnen ademhalen. Ze bevinden zich in een omgeving waar genoeg zuurstof is – zowel letterlijk als figuurlijk. Er wordt écht naar hen geluisterd, en er wordt tijd voor hen gemaakt. Hun verhaal staat centraal, in plaats van dat van een boek. Bovendien werken we in kleinere groepen, wat een enorme rust brengt.

Wanneer alle levensbeschouwingen worden samengevoegd, verdwijnt deze rust. Spanningen ontstaan doordat sommige onderwerpen niet binnen alle levensbeschouwingen passen. Dit leidt tot censuur: belangrijke thema’s, zoals seksuele opvoeding, verdwijnen bijna volledig. Dit is juist een cruciaal onderdeel van bijvoorbeeld het vak NCZ. In deze lessen wordt seksuele opvoeding niet alleen behandeld vanuit een syllabus, maar uitgebreid besproken. Er is ruimte voor onzekerheden, ervaringen, vragen en meer. Als alle levensbeschouwingen samenkomen, zal deze openheid verdwijnen. Het risico op verdeeldheid wordt groter, waardoor het hele idee van ‘dialoog’ verloren gaat.

Daarnaast zal het bespreken van actuele thema’s veel moeilijker, zo niet onmogelijk worden. Hoe kun je bijvoorbeeld het conflict tussen Israël en Palestina bespreken zonder dat dit spanningen oproept? Dergelijke onderwerpen zullen worden vermeden, wat betekent dat essentiële informatie en inzichten niet gedeeld worden. Dit is rampzalig.

Kiliaan
De Passer