Ik ben van mening dat je geen levensbeschouwelijke dialoog kan houden als je niet (voldoende) op de hoogte bent van je eigen levensovertuiging. ILD is zeker wenselijk, maar mag niet op zichzelf staan. Als vrijzinnig humanistisch consulent bij huisvandeMens kom ik vaak in aanraking met ILD-projecten en merk ik dat leerlingen maar ten dele hun mening (durven) verkondigen. Er is zeker dialoog, maar ik ben van mening dat die pas zin heeft als de dialoog nadien in veilige kring (lees: de eigen levensbeschouwelijke les) kan uitgediept worden. Want tenslotte is dit de plek waar leerlingen echt voor hun mening durven uitkomen (althans zo ervaarde ik dit in mijn vroegere baan als leerkracht NCZ). Ik vraag me bovendien af welke leerkracht genoeg is geplaatst om een ILD-les alleen te dragen. Wie heeft er voldoende kennis om alle levensovertuigingen te kunnen vertegenwoordigen?